အမွတ္ရေစမယ့္..ဆရာထူးအိမ္သင္

ဆရာဆံုးတာ၅ႏွစ္ျပည့္ဆိုလို႔
ေၾသာ္.........

အခ်ိန္ေတြကလည္းျမန္လိုက္တာမေန႔တေန႔ကလိုပါပဲလား
ဆရာ့ဆီမွာသင္တန္းတက္စအခ်ိန္ကိုသတိရမိသြားတယ္
ဆရာကဆူဆဲလြန္းလို႔အားလံုးထဲမွာအငယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့
ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔ေနမိတယ္
ဒါေပမယ့္ဆရာကပါးစပ္ကသာဆဲဆိုေနတာေစတနာတကယ္ေကာင္းၿပီး
အနစ္နာေတာ္ေတာ္ခံႏိုင္တဲ့လူပါ။တခါမွလည္းဆရာ့ကိုမမုန္းဘူးစိတ္မတိုဘူးပါဘူး
သင္တန္းကိုလူတိုင္းအခမဲ့ပို႔ခ်ေပးခဲ့ၿပီးသူ႔အိမ္မွာပဲသင္တယ္ေလ။
အဲဒီတုန္းကဆရာအိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူးမွတ္မိေသးတယ္
သင္တန္းကသူဆက္မသင္ႏိုင္ေတာ့လို႔လည္းသူမ်ားသင္တန္းသြားသင္ဖို႔
ေျပာျပလမ္းညႊန္ခဲ့တယ္။ေနာက္ပိုင္းသင္တန္းေတြလည္းၿပီးႏွစ္ေတြလည္း
ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ဆရာကေလးေတာင္ရေနပါၿပီ။
ဆရာ့ကိုေတာ့ကၽြန္မမွတ္မိတာေပါ့ဆရာကမမွတ္မိေတာ့ဘူးထင္ထားတာ
အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ဆရာ့ရဲ့မွတ္ဥာဏ္ကေကာင္းေနျပန္ေရာ
ဆရာကပဲစေခၚတာပဲေလနာမည္ကိုအစအဆံုးေတာင္ေခၚလိုက္ေသးတယ္
မာနလည္းမရိွတာလူၾကားထဲမွာဆရာကစေခၚတာသာၾကည့္ပါေတာ့
ဒီေလာက္ပညာေတြေတာ္ၿပီးအသံပါရမီရွင္ဆရာတစ္ေယာက္ဆံုးသြားၿပီဆိုေတာ့
ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိျပန္ပါတယ္....
ဆရာမရိွေတာ့ေပမယ့္လည္း.............
ဒီေန႔ထိတိုင္ဆရာ့ရဲ့အသံကနားထဲမွာၾကားေယာင္ေနတုန္းပါပဲ...

မခ်စ္ရ