ကၽြန္မ မုန္းေသာ

ညေနထမင္းစားျပီးခ်ိန္ဆိုရင္အေမရဲ့ကၽြန္မကိုအျမဲတမ္းသတိလိုက္ေပးေနတဲ့
"သမီး ေဆးေသာက္ေတာ့"ဆိုတဲ့အသံကိုၾကားရစျမဲပင္။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္မကလည္းေခါင္းမာသူပီပီဟုတ္ကဲ့ပါဆိုျပီးမေသာက္ျဖစ္သည္ကမ်ားသည္။

တခါတရံဆိုအိပ္ခါနီးမွေသာက္မယ္ဗိုက္တင္းလို့ဟုဆင္ေျခေပးေသးသည္။
အေမကေတာ့ေသာက္ျပီးျပီျပန္မေျဖမခ်င္းပြမ္ေနေလေတာ့သည္။
ကၽြန္မကလည္းကၽြန္မရဲ့အမုန္းဆံုးအရာကေဆးေတြေလဘယ္ေသာက္ခ်င္ပါ့မလဲ။
ဒီလိုနဲ့ပဲေသာက္ျဖစ္တဲ့ေန့ေတြရိွသလိုမေသာက္ျဖစ္တဲ့ေန့ေတြလည္းရိွတယ္ေလ။

အဲဒီေဆးလံုးေတြကိုျမိဳခ်ရမွာကိုကေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။
ေသာက္ရင္ေတာ့ခဏေလးပါပဲ၁စကၠန့္ေလာက္အခ်ိန္ေလးကိုပဲမေသာက္ခ်င္တာ။
အခုေတာ့ညတိုင္းလိုလိုပံုမွန္ေသာက္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
အရင္ကေတာ့အေမဒီေလာက္သတိေပးေနတာေတာင္တစ္လစာေဆးေတြကိုႏွစ္လေလာက္ေသာက္ယူရတယ္။

အခုေတာ့ေဆးပံုမွန္ေသာက္ျဖစ္တာေတာင္အေမကမယံုေသးဘူးေလမေသာက္ဘူးပဲထင္ေနတုန္း။
အခုလိုျဖစ္လာတာကေတာ့ကၽြန္မသိပ္ကိုခင္ရတဲ့ေမာင္ေလးကအျမဲကၽြန္မကိုသတိေပးေနလို့ေပါ့။
သူ့လိုပဲသတိေပးၾကတဲ့သူေတြေတာ့ရိွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္မအေမ့ကိုေျဖသလိုပဲျပီးစလြယ္ေျဖလိုက္တယ္။

ကၽြန္မေမာင္ေလးကေတာ့ကၽြန္မမေသာက္မခ်င္းကိုေစာင့္ေနေတာ့ေသာက္ျဖစ္တယ္။
တခါတေလသူနဲ့မေတြ့ျဖစ္တဲ့ေန့ေတြမွာေတာ့ကၽြန္မမေသာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။
အခုဆိုရင္ကၽြန္မရဲ့အမုန္းဆံုးေသာေဆးေတြကကၽြန္မအနားမွာျမဲရိွေနျပီေလ။
ေဆးဘူးေတြကိုအနားမွာယူထားရတယ္။


သူနဲ့onlineမွာေတြ့တိုင္းသူက"ေဆးေသာက္ေတာ့ေလအမ"ဆိုတဲ့အသံကိုအရင္ေပးေတာ့တာပဲ။
တစ္ခါဆိုသူမ်ားေျပာလို့ေသာက္လိုက္မိတာကိုအရင္ေသာက္ျပီးျပီဆိုလို့မေက်နပ္ဘူးေလ။
သူေျပာမွေသာက္ေစခ်င္တယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေဆးေသာက္ဖို့သတိေပးတဲ့သူေတြရိွတဲ့အထဲမွာေတာ့
ေမာင္ေလးေျပာမွပဲေသာက္တတ္ေတာ့တဲ့အက်င့္ကပါေနျပီဆိုေတာ့ေမာင္ေလးလဲေက်နပ္မွာပါ။

မေက်နပ္သူေတြကေတာ့...............


မခ်စ္ရ

ကၽြန္မ ႏွင့္ ေတာင္ၾကီးမ်က္လွည့္ပဲြ

ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းဓါတ္ပံုရိုက္ရန္ေတာင္ကုန္းေလးသို႔လာခဲ့ရာ
ဓါတ္ပံုရိုက္မယ့္ေနရာေလးမွာလူစည္ကားေနသျဖင့္ဘာမ်ားပါလဲဟု၀င္ေရာက္
တိုးေ၀ွ႔ၾကည့္လိုက္မိရာမ်က္လွည့္ျပေနသည္။
ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း၀င္ေရာက္ၾကည့္ရွဳမိသည္။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္မအေမေျပာခဲ့တဲ့စကားအတိုင္းပဲြအရွည့္ကၾကည့္ေနရင္
အေနာက္ကပိုက္ဆံအိတ္ကိုႏိွဳက္တတ္တာကိုသတိထားဆိုတဲ့အတိုင္း
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုရင္၀ယ္ပိုက္ထားျပီးအရွည့္သို႔တိုးတိုးၾကည့္ခဲ့ရာ
အရွည့္ဆံုးသို႔ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ့မိေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္မဘုရားစာကိုလည္းစိတ္ကေနရြတ္တယ္
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုလည္း ေသခ်ာပိုက္ထားတယ္။
မ်က္လွည့္၀ိုင္းကလူရိွမယ္ဆိုရင္အေယာက္၃၀,၄၀ ေလာက္ပဲရိွမယ္။
အဲဒီမ်က္လွည့္ဆရာျပတာကေတာ့သံပံုးအခံြဟိုဘက္ဒီဘက္အေပါက္နဲ့ဟာကိုေျမၾကီးမွာေထာင္ထားတယ္ အဲဒီအထဲမွာေတာ့ပရိတ္သတ္ထဲကေနကြမ္းယာေတာင္းျပီးကြမ္းတ၀က္ကိုသံပံုးအေပါက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီအထဲကေနအခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွသံပံုးကိုဖယ္လိုက္ေတာ့လိပ္၁ေကာင္ထြက္လာတယ္။
သူျပတာကေတာ္ေတာ္ရွင္းပါတယ္။အဲဒီပဲြအျပီးမွာေဆးေရာင္းတယ္အဲဒါကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္လက္ပြင့္တယ္ဘာညာေပါ့ေလ။
ကၽြန္မႏွင့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ဘုရားမွတပါးဘာမွမယံုတဲ့သူေတြဆိုေတာ့သူေပးတာကိုလည္းမယူဘူး
ယံုလည္းမယံုၾကည္ဘူးေလ။တခ်ိဳ ့ခရစ္ယာန္ေတြလည္းမယူၾကဘူး။
အားလံုးအျပီးအျပန္မွာေတာ့ကၽြန္မကမ်က္လွည့္ဆရာကိုေနပူၾကီးထဲအလကားလာျပရတဲ့အတြက္ သနားစိတ္ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းဆီမွႏွစ္ရာေတာင္းလိုက္တယ္။သူ႔ဆီမွာမရိွဟုရွာၾကံျပီးမွေျပာေသာအခါ
အလြန္တရာမွတိက်ေသာကၽြန္မခုနကလၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ၇၅၀ ျပန္အမ္းတာကိုပိုက္ဆံမ်ားညစ္ပတ္ေန၍
ကၽြန္မမကိုင္ခ်င္သျဖင့္သူ႔ကိုသိမ္းခိုင္းလိုက္တယ္သူလည္းသိမ္းလိုက္တာေသခ်ာပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့လၻက္ရည္ဆိုင္ကအျပန္မွာဘာက်န္ခဲ့လဲဆိုျပီးေတာ့
စားပဲြကိုျပန္ျပန္ၾကည့္တတ္တဲ့ အေမသင္ေပးထားတဲ့အက်င့္ကရိွေနတယ္ေလ။
ျပီးေတာ့ ၁၀၀၀တန္တရြက္ကေတာ့ကၽြန္မပိုက္ဆံအိတ္အေသးေလးထဲကို
ေသခ်ာျပန္ထည့္ျပီးဇစ္ပိတ္ထားတယ္။ အဲဒါကိုမွလြယ္တဲ့အိတ္ထဲထပ္ထည့္လိုက္တယ္။
က်န္တဲ့ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ့ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားတယ္။
အခုမရိွေတာ့တာက ၁၇၅၀ တိတိ ပဲ။ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစားသြားတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့အရွင္းၾကီးပဲေလကၽြန္မေလာက္တိက်တဲ့သူဆီကမွခါးပိုက္ႏွိဳက္တယ္ဆိုလည္း
တျခားကၽြန္မအိတ္ထဲမွာအဖိုးတန္တာေတြပါေသးတယ္။
အိတ္အေသးထဲမွာထည့္ထားတာမဟုတ္ပဲလြယ္လြယ္ကူကူယူလို့ရတယ္။
အဲဒါေတြမေပ်ာက္ပဲပိုက္ဆံအိတ္ကိုပိုက္ထားတာဘယ္လိုမွႏွဳိက္လို႔မရႏိုင္တဲ့ေနရာကအရာမရြင္းပဲ၁၀၀၀ပဲေပ်ာက္သြားခဲ့တာကိုကၽြန္မေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္ထူးဆန္းေနမိတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ကပိုက္ဆံေတြက်ေတာ့လံုး၀မေပ်ာက္ခဲ့ဘူး။
၇၅၀ ပဲေပ်ာက္တယ္မ်က္လွည့္ပညာလား၊ေအာက္လမ္းပညာလားေတာ့ကၽြန္မမသိဘူး
ဒါေပမယ့္ေသခ်ာတာကေတာ့ခါးပိုက္ႏိွဳက္ခံထိတာမဟုတ္ပဲကိုရွင္းရွင္းၾကီးေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့အတြက္အခုထိကို
ကၽြန္မအဖို႔အံ့ၾသစြာနဲ႔မေက်နပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ေတာင္ၾကီးမွမ်က္လွည့္ပဲြပါပဲ။


မခ်စ္ရ