"စဥ္းစာၾကပါဦးဗ်ာ"

ကၽြန္ေတာ္အသက္က၂၀ျပည္႔ၿပီးပါၿပီ
ဒီအရြယ္ကစိတ္ကစားတတ္တဲ့အရြယ္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာေနာ္.....
ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့အလုပ္ကိုစၿပီးလုပ္ေနၿပီေလဗ်ာ လုပ္ငန္းထဲကိုေရာက္ေနၿပီဆိုပါေတာ့အဲဒါေတြကအဓိကမဟုတ္ပါဘူး
ဟဲဟဲ...စကားပုလႅင္ခံေနတာဗ်ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနၿပီဆိုတာကိုဗ်ဘယ္လိုခ်စ္သလဲလို႔ေတာ့
ေမးမေနေတာ့ဗ်ိဳ႕ (မေမးလဲ ေၿပာမွာပဲ..ဟဲဟဲ)
သူနဲ႔အခ်ိန္တိုင္းေတြ႔ေနခ်င္တယ္စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာခ်င္ေနတယ္
ၿပီးေတာ့သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ပဲခ်စ္ေနခ်င္တာသူ႔ဆီကဘာမွျပန္မလိုခ်င္ဘူး
သူစိတ္ရွဳပ္သြားမွာေၾကာက္တယ္ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ခ်စ္ပါလို႔လဲ
မေျပာရဲဘူးဗ်... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့အလွမ္းကေ၀းလြန္းတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသာမန္လူတန္းစားေလဒါေပမယ့္တစ္ဦးတည္းေသာသားပါ။
အဲဒါေၾကာင့္သ႔ူကိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကပိုၿပီးေလးနက္တယ္..ထင္ပါ့....
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့သူ႔ကိုအစ္မတစ္ေယာက္လိုလဲခ်စ္တယ္
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုလဲသိပ္ခ်စ္တာဗ်....
အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္လူဆိုတာကိုယ့္ကိုကိုယ္ပိုခ်စ္က်တာမဟုတ္လားဗ်ာ
ဒါေပမယ့္ခ်စ္တာခ်င္းကမတူဘူးဗ်သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္တာသက္သက္ပဲ
ဘာမွမပါဘူးအဲဒါကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?
ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးရင္ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီးအၾကံဥာဏ္ေလးမ်ားလည္းေပးၾကပါဦးေနာ္...

ေကာင္ေလးငယ္